Το κουτάβι

[βίκυ]

ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ...

Ένας ιδιοκτήτης pet-shop στην Αυστρία, είχε αναρτήσει μια πινακίδα έξω από τη κατάστημα του,
         που έγραφε: ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΟΥΤΑΒΙΑ.
Ένα μικρό αγόρι είδε την πινακίδα και μπήκε στο κατάστημα ρωτώντας:
\'Πόσα χρήματα θέλετε για να μου δώσετε ένα κουτάβι\';
Ο ιδιοκτήτης απάντησε πως κόστιζαν από 30 έως 50 ευρω.
Ο μικρός, βγάζοντας ελάχιστα χρήματα από την τσέπη του είπε: \'
Δυστυχώς έχω μόνο 2 ευρω, μπορώ τουλάχιστον να χαζέψω λίγο τα κουτάβια \';
Ο ιδιοκτήτης χαμογέλασε και σφύριξε δυνατά.
Μια σκυλίτσα μπήκε στο δωμάτιο, ακολουθούμενη από 5 κουταβάκια.
Το ένα από αυτά κούτσαινε, με αποτέλεσμα να μείνει λίγο πιο πίσω από τα άλλα κουταβάκια.
Τότε ο μικρός ρώτησε: \'Τι έχει αυτό το κουτάβι και κουτσαίνει\';
Ο ιδιοκτήτης του εξήγησε πως το κουταβάκι είχε γεννηθεί με πρόβλημα στο γοφό και πως θα έμενε έτσι σε όλη του τη ζωή.
Ο μικρός ενθουσιασμένος είπε στον μαγαζάτορα:
\'θέλω να το αγοράσω\' του φώναξε αποφασιστικά.
Ο άντρας γέλασε και του είπε: \'Όχι, δεν νομίζω να θέλεις ένα τέτοιο κουτσό κουτάβι. Αλλά αν επιμένεις μπορώ να σου το χαρίσω\'...
Ο μικρός ήταν περήφανος και του είπε ότι θα προτιμούσε να αγοράσει το κουτάβι έστω και με ευκολίες και θα έκανε τα αδύνατα δυνατά να ξεπληρώσει το χρέος του στον ιδιοκτήτη του pet shop, δίνοντας ένα ποσό κάθε μήνα.
Ο άντρας γέλασε ξανά και είπε: \' το κουτάβι αυτό είναι άχρηστο, πραγματικά δεν σου χρειάζεται, ποτέ δεν θα μπορέσει να τρέξει και να παίξει μαζί σου όπως τα άλλα σκυλιά...\'.
Τότε ο μικρός σήκωσε το μπατζάκι από το παντελόνι του και άφησε να ξεπροβάλλει το αριστερό του πόδι, το οποίο υποστηριζόταν από ένα μεταλλικό σίδερο.
\'Όπως βλέπετε, ούτε και εγώ θα μπορέσω να τρέξω και να παίξω μαζί του... επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει...\'.
Ο άντρας δάγκωνε τώρα τα χείλη του μην ξέροντας τι να πει.
Δακρυσμένος, προσπάθησε να χαμογελάσει και είπε: \'εύχομαι... όλα τα κουτάβια να βρουν κάποτε ένα ιδιοκτήτη σαν κι εσένα\'...

Στην ζωή δεν μετράει το ποιος είσαι αλλά το αν κάποιος σε αγαπά, σε δέχεται και σε εκτιμά γι\' αυτό που είσαι χωρίς όρους.

[staboz]

Ωραίο ασυζητητί! Διαχρονικό όντως...

[adriana]

Βίκυ, πάρα πολύ καλό!! Τελειώνοντας και τις τελευταίες σειρές του κειμένου, αυτό που κυριάρχησε στο νου μου ήταν η φράση:<επομένως το κουτάβι θα έχει κάποιον που το καταλαβαίνει>. Θα θίξω ένα θέμα φυσικά απο την δικιά μου σκοπιά.Αντικαταστήστε λοιπον την λέξη κουτάβι με την λέξη άνθρωπος ή κάποιο όνομα.Που καταντήσαμε! Για να βήθήσουμε ή να εκτιμήσουμε κάποιον συνάνθρωπό μας αλλά ακόμη και κάποιον φίλο ή μέλος της οικογενείας μας πρέπει να έχουμε το ίδιο πρόβλημα και την ίδια όμως χρονική στιγμή. Διαφωνείτε; Γράφω και την ίδια χρονική στιγμή γιατι καλώς ή κακώς επιτρέπουμε στην μνήμη μας να ξεθωριάζει γεγονότα που στην ουσία μας έχουν επηρεάσει θετικά, αρνητικά, ποιος ξέρει! Φυσικά, ανήκω σ΄αυτούς που ύποστηρίζουν οτι ακόμη κι αν δύο άτομα έχουν το ίδιο πρόβλημα, ο καθένας το αντιμετωπίζει διαφορετικά. Άρα στην τελική κανένας δεν μπορεί να μπει στην θέση του άλλου.
Να κλείσω όμως με κάτι θετικό,όλοι μπορούμε να συμμετέχουμε στην αντιμετώπιση των προβλημάτων των γύρω μας, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.