News:

Η Συνευωχία ξανά στο Διαδίκτυο

Main Menu

Recent posts

#41
Παθέεσσιν ἀνάσσῃ
Νὰ βασιλεύει ἐπὶ τῶν παθῶν!
#42
Τὸν ἄλλο μὲ τὸν κόρακα ὅμως δὲν τὸν ἔβαλες...

Τῷ δὲ κόραξ γείτων τυτθῆς ἐµερίζετο δαιτὸς Λείψανον·
εἷς δ' ἄρ' ἔην ἀµφοτέροις ἄκολος.


Μὲ τὸν ἄλλο ὁ γείτονας κόρακας μοιραζόταν τὸ ἀπομεινάρι τῆς τροφῆς.
Ἕνα κομμάτι ἔφτανε καὶ γιὰ τοὺς δυό...
#43
«Γαστὴρ μέτρα φέρουσα ταχ' ἂν παθέεσσιν ἀνάσσῃ»
«Ἡ κοιλιὰ ποὺ ὑπακούει στὸ μέτρο μπορεῖ νὰ κυβερνᾶ τὰ πάθη»

(Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη Εἰς Ἑτέρους, Ποίημα ΣΤ΄,  Παραινετικὸν πρὸς Ὀλυμπιάδα, Ε.Π.Ε. τ. 11, σελ. 106)
#44
«... ἐπάγη Χριστῷ, ἔμπνοος ὥστε λίθος...»

«... τόσο πολὺ κόλλησε στὸ Χριστό, ὥστε ἔγινε σὰν ἔμψυχη πέτρα...».

(Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη Εἰς Ἑτέρους, Πρὸς Ἑλλήνιον περὶ τῶν μοναχῶν προτρεπτικόν, Ποίημα Α΄, Ε.Π.Ε. τ. 11, σελ. 14)
#45
«Ἔστι δὲ μετάνοια τὸ μηκέτι τὰ αὐτὰ ποιεῖν»

«Ἡ μετάνοια συνίσταται στὸ νὰ μὴν διαπράττει κανεὶς τὰ ἴδια»

(Ἰωάννου Χρυστοστόμου, Εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον, Ὁμιλία ΛΔ΄, Ε.Π.Ε. τ. 13, σελ. 316)
#46
«Φεῦ! καὶ κρίσιν δέδοικα καὶ ποθῶ λύσιν.
Διώκομ' ἐνθάδ', οὐκ ἔχω βίου στάσιν.
Καλεῖς μ' ἐκεῖθεν, οὐκ ἔχω παρρησίαν.
Σός εἰμί, Χριστέ, σῶσον, ὡς αὐτὸς θέλεις.
»


«Ἀλοίμονο. Καὶ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ φοβοῦμαι ἀλλὰ καὶ τὴν λύση ἀπὸ τὰ δεσμὰ τοῦ παρόντος βίου ποθῶ.
Μὲ καταδιώκουν ἐδῶ καὶ δὲν ἔχω ποῦ νὰ σταθῶ στὴ ζωή.
Μὲ καλεῖς ἐκεῖ ἀλλὰ δὲν ἔχω τὸ θάρρος νὰ σταθῶ στὸ κριτήριό Σου.
Δικός Σου εἶμαι Χριστέ, σῶσέ με, ὅπως θέλεις Ἐσύ
».


Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη Εἰς ἑαυτόν, Δέησις πρὸς τὸν Χριστόν, Ποίημα Ο΄, Ε.Π.Ε. τ. 10, σελ. 390
#47
«Τι γὰρ ὅλως ἐστὶ τὸ πρὸς ἀπόνοιάν σε ἐπαῖρον, ἄνθρωπε; Οὐχ ὁρᾷς τὸ τῆς φύσεως εὐτελές; τῆς προαιρέσεως τὸ εὐόλισθον; Ἐννόησον σαυτοῦ τὴν τελευτήν. Ἐννόησον τῶν ἁμαρτημάτων τὸ πλῆθος»

Μετ.: «Τὶ εἶναι ἐκεῖνο ἄνθρωπε ποὺ σὲ ὁδηγεῖ στὴν ἀλαζονεία; Δὲν βλέπεις τὴν μηδαμινότητα τῆς φύσεως; Τὸ πόσο εὔκολα διολισθαίνει ἡ γνώμη καὶ ἡ θέλησή σου; Σκέψου καλὰ καὶ βάλε στὸ νοῦ σου τὸ θάνατο ποὺ ἐπίκειται. Σκέψου καὶ στοχάσου καλὰ τὸ πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν σου»

(Ἰωάννου Χρυστοστόμου, Εἰς τὸ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον, Ὁμιλία ΛΓ΄, Ε.Π.Ε. τ. 13, σελ. 296)
#48
"Ἐψευσάμην σε, τὴν ἀλήθειαν, Λόγε,
σοὶ τὴν παροῦσαν ἡμέραν καθαγνίσας.
Οὐ πάντα φωτεινόν με νὺξ ἐδέξατο.
... ἀλλ' ἔστιν οὗ μοι καὶ προσέπταισαν πόδες.
... λάμποις τὸ φῶς μοι, Χριστέ, καὶ πάλιν φανείς
"


"Σὲ γέλασα, Λόγε, ἐσένα ποὺ εἶσαι ἡ ἀλήθεια,
ἐνῶ σοῦ εἶχα ὑποσχεθεῖ ἁγνὴ τὴ σημερινὴ ἡμέρα.
Ἡ νύχτα δὲν μὲ ὑποδέχτηκε ὁλοφώτεινο.
Εἶναι ποὺ κάπου σκόνταψαν τὰ πόδια μου.
Ἐμφανίσου καὶ πάλι, Χριστέ μου, καὶ ἂς λάμψει τὸ φῶς Σου σὲ μένα
"


Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, Ἔπη Εἰς ἑαυτόν, Ποίημα ΚΕ΄, Πρὸς ἑσπέραν θρῆνος, Ε.Π.Ε. τ. 10, σελ. 266)
#50
ἢ πάντων κρατέουσα, Θεοῦ πίπτειν ἀπάνευθεν
παρὰ ἐξουσιάζοντας τὰ πάντα νὰ βρεθῶ μακρὰν τοῦ Θεοῦ