To \"όσο\" είναι ποιοτικό αλλά και φανερώνει βαθμίδα όπως νομίζω στις αρετές. Κυρίως αντιλλαμβάνωμαι την αγάπη ως θέωση ή συμμετοχή στην ζωή του Θεού. Οσο ακολουόύμε τις εντολές Του γνωρίζουμε τον Θεό τόσο Τον αγαπάμε, και τα κτίσματά Του, και συμμετέχοντας στη Ζωή Του του μοιάζουμε. Δύσκολα πράγματα νομίζω. \"Μήπως ὁ ἅνθρωπος, τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, ἁγαπᾶ καὶ μόνον τότε «εἶναι», \".  Είναι ξεκάθαρο η συμμετοχή στην ζωη της Ζωής ζωοποιεί τους νεκρούς ψυχοσωματικά. \"Εγώ ειμί η οδός\" που οδηγεί στη ζωή και μας επαναφέρει απο τη λήθη της φυσικής μας κατάστασης. \"ὅταν δηλαδὴ τὸ Πρόσωπο «ἁποτυπώνεται»  μέσα του κατέχοντας τήν καθαρὰ καὶ ταπεινὴ καρδία του;\". Έτσι το Πρόσωπο που είναι αποτυπωμένο με το \"κατ΄ εικόνα\" επανέρχεται στη φυσική του κατάσταση την φορά στο \"καθ΄ομοίωση\". Έτσι γίνεται Ναός του Θεού δλδ., θεώνεται. Αυτό προϋποθέται καθαρή καρδιά και ταπεινό φρόνημα.

Τώρα, ο Σωφρόνιος, και αναφέρομαι στο θαυμασμό σου, είναι εκεί ακριβώς που αναφέρεται, ανεβασμένος τόσο ψηλά του έχουν οι δρόμοι ανοίξει και διαπερνάει τον καθένα μας που καλοπροαίρετα σκύβει στα γραπτά του.

Σχετικά με την επαναφορά μου, έχω αναφερθεί και στο παρελθόν, περιπλανήθηκα μέ διάφορα ονόματα σε διάφορα forum, νομίζω έτσι τα λένε, όπου παιδεύτηκα θετικά απο το κλίμα της αθεϊας, του ψευδοεπιστημονισμού, των φιλοσοφιών και των άλλων ανθρώπινων επιτηδευμάτων για να καταλάβω καλά ότι είναι \"Θεός ζώντων\" και είναι φοβερό το γεγονός που συμβαίνει σε αυτούς που φεύγουν απο την σκέπη της Χάρης Του.

Καλώς σας βρήκα.

Γιατί είναι Θεός, \"ο Θεός Αγάπη εστί\" αν δεν ήταν αγάπη, μάλλον όπως στο ¨Ασμα Ασμάτων\", τότε θα ήταν κτίσμα και, αυτό ο Θεός, είναι αποκεκαλυμένα Άκτιστος.
\"Ὁ ἁδελφός μόνον Χριστό ἀκούει! Ἡ ἴασις!\". Τούτο είναι καλό αλλά και τούτο \"ἐκφράζει μὲ ἀκρίβια μόνον ὅταν ἐκφράζεται...\". Μήπως έκφρασή Του είναι η Αγάπη ή, η ουσία Του, μήπως η αγάπη είναι κάτι άϋλο και, όσο κάποιος αγαπάει, τόσο εξαϋλώνεται και Του μοιάζει.

Αρτέμης:  \"Δεν αναφέρει πουθενά εγκράτεια,προσευχή,νηστεία κτλ αλλά μόνο την έμπρακτη αγάπη (ελεημοσύνη,παρηγοριά,φιλοξενία).\".
   Νομίζω φίλε μου ότι: \"εγκράτεια,προσευχή,νηστεία\", είναι τα μέσα που μας προετοιμάζουν για: \"την έμπρακτη αγάπη\". Αυτά τα πράγματα εάν γίνουν για τον Κύριο τότε πάρέχουν πρός τον πλησίον: \"ελεημοσύνη,παρηγοριά,φιλοξενία\". Ο πιστός χωρίς άσκηση δεν μπορεί να εργασθεί την αρετή έμπρακτα. Το γεμάτο στομάχι μόνον τον συνάνθρωπό μας δεν μας θυμίζει, (Παραβολή πλούσιου και φτωχού Λάζαρου).

 Θανάσιμο κακό η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο. \"Να τις βοηθήσω και να απαλύνω τον πόνο τους, έστω με έναν μου λόγο\", σημειώνω ένα ελάχιστο απο τον καταιγισμό του mistral. Πόσο μεγάλο πράγμα είναι ένας γλυκός λόγος σε μια πονεμένη ψυχή γνωρίζει όποιος τον δέχθηκε στον πόνο του. Αλλά και πόσο καλό φάρμακο για την ψυχή μας είναι η καλολογία και ο έπαινος των αδελφών και πόσο μας θεραπεύει απο την καταλαλιά και μας ενώνει με τους αδελφούς.

\"Μιλάμε πολύ, κάνουμε λίγα!\" γράφει ο ρωμηός. Μιλάμε πολύ για κακά πράγματα τα οποία μετά κάνουμε πράξη αγαπητέ Παύλο, και για να κρύψουμε την ελαχιστότητά μας ο καθένας μας: \"δίνει διάφορα «ηρεμιστικά»\".

Όλα καλά σου mistral.

Ο παραπάνω διάλογος αφορά προορατικούς και χαρισματούχους;

Mistral:  <<Όπως χωρίς Χριστό τα πάντα είναι αδύνατα
έτσι και με τον Χριστό τα πάντα είναι δυνατά!  Τα πάντα!>>
Iaspis:  <<Τά πάντα αδελφέ μου!>>

O Oρθόδοξος Χριστοκεντρισμός αυτό υπονοεί, όταν αυτός είναι βίωμα τότε η διατύπωσή του είναι η έκφραση αυτού του βιώματος. Τί μας αναγκάζει να διαλαλούμε αυτό το βίωμα και δεν αφήνουμε τον Κύριο να μας φανερώσει Αυτός <<εν δόξη, εν τη ημέρα Αυτού;>>. Σε πόσους θα φανερωθούμε; Ας Τον αφήσουμε να μας παρουσιάσει Αυτός στους Αγίους και τους Αγγέλους Του. Τότε θα μας μάθουν περισσότεροι.

<<5.    Ότι μέλη της Εκκλησία είναι μόνο οι κεκαθαρμένοι αυτό κανένας Πατέρας της Εκκλησίας δεν το έχει διδάξει.>>
Μία ερώτηση και μία απάντηση: \"Οι αιρετικοί και οι αλλόθρησκοι είναι ή όχι μέλη της Εκκλησίας Του;\".

Ευχαριστώ. ioannis40

Συγχωρεμένος θα πεί να χωράμε όλοι μαζί, με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ο καθένας. Γιατί να μη χωράμε; <<ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία>>: αυτό δεν είναι το ζητούμενο; Όσο για το τελευταίο κείμενο, εμείς προσπαθούμε να γίνουμε Ορθόδοξοι, θέλω να πιστεύω, τα δυτικόφερτα νοομπλεξίματα...................τι να πώ. Ανθρωποκεντική θολούρα. Εμείς είμαστε Χριστοκεντρικοί.:flowers:

Υ.Γ: \"τὸ σχολεῖον ἀνοίγει μοναστήρια\", αυτό και αν δέν είναι ένδειξη της κατάντιας του σχολείου.
Πόσοι ακολούθησαν αυτόν τον δρόμο όταν το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού μας είναι εγγράμματο;
Και αυτοί που ακολουθήσαμε τον άλλο και εκεί τα κάναμε μούσκεμα. Δεν είμαι απαισιόδοξος κάνω ταμείο (Παϊσιος) ψυχής.

<<Ε... αυτό ξαναπές το ευλογημένε!
Ήθελα να γράψω αυτήν ακριβώς την φράση - σε άλλο θέμα - αλλά με πρόλαβες
Νομίζει πως μπορεί να μας πειράξει! Νομίζει απλώς!
Ας πάει στα γουρουνάκια του που τον κάνουν κέφι!
Εμείς ουδεμίαν σχέσιν έχομεν και τζάμπα παιδεύεται!
Εξ άλλου ούτε τον προσκαλέσαμε ..και οι απρόσκλητοι έξω απ\' την πόρτα!>>.    !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 

Αυτό το ύφος δεν είναι πειρασμός αλαζονίας; (όπως και η δική μου παρατήρηση;). να κλείσουμε καλά τις πόρτες μπαίνει απι τις χαραμάδες και μας:tease:
           ioannis40

Καλησπέρα αγαπητοί.  Βλέπω κεφάκια.   <<πιο .. δεν ξέρω. Κάτι πιο ζεστό...>>.  Θα βάλω ένα κασκόλ μιάς και ο καιρός συνηγορεί.
<<Αρχάγελλε σ\'ευχαριστώ που έδωσες εσύ της εξηγήσεις για μένα!Φαντάσου την απογοήτευση όταν έγραψα το κατεβατό για το θέμα που κουβεντιάζαμε και με το που πατάω \'\'υποβολή\'\' μου βγάζει το πρώτο μόνο γράμμα..arggggggggggggggggggggggggggggg!>>
Να ζητήσω συγνώμη για τα: <<φγηδτυξβδηδφγβσφγ>., δεν είναι κακοπροαίρετα τα σχόλια. Νομίζω αν έχεις μεγάλα κείμενα καλό είναι να τα γράφεις στο Word και μετά τα επικολάς.
Όσο για το Αβατάρ μου, έχει μία θεολογία (κάποτε κάποιος θεολόγος καθηγητής Πανεπιστημίου έκοψε κάποιον φοιτητή γιατί δεν γνώριζε αν είχε θεολογία ένα ποτήρι νερό____.έχει κάπου λέει η Γραφή για ποτήριο ψυχρού ύδατος__) και μία ψυχολογία δική του.
Να ευχόσαστε. ioannis40

Αγαπητέ Ρωμηέ.

<<Καλά όλα αυτά αλλά το θέμα μας είναι άλλο.>>. Kαθόλου άσχετο κοίτα τι έγραψες: <<Κι όμως αυτή η ανοησία έχει γίνει εκκλησιαστική πρακτική. Ορκίζουμε κυβερνήσεις, δημάρχους, νομάρχες, βουλευτές θέτοντας εμπρός τους το ευαγγέλιο. Ποιοί;;; εμείς;;; Και μάλιστα έχοντας δημιουργήσει (γιατί περί καινοφανούς δημιουργίας πρόκειτε) ακολουθίες - τυπικό της πράξης, η οποία έχει προσαρτηθεί στις υπόλοιπες ακολουθίες και ευχές τις εκκλησίας!!!!>>.  
Και σου απαντάω: <<Ίσως άλλο να είναι η πράξη της Εκκλησίας, αυτό που λέμε Εκκλησιολογία, και άλλο να επιλέγουμε να πράττουμε. Νομίζω ότι το φαινόμενο της ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ έχει αντικαταστήσει την Ι.Π. της Εκκλησίας μας.>> καθώς και παρακάτω: << Η Εκκλησία σήμερα υπολογίζεται ως μία ΥΠΗΡΕΣΙΑ όπως η Νομαρχία ή η Εφορία και όχι ως κοινωνία προσώπων.>>.
 Να μήν ξεχνάμε τί απαρνήθηκε ο ιερός Χρυσόστομος για να μην υποταγεί στην κρατική εξουσία.
Έχουμε δημιουργήσει μία εξωεκλησιαστική παράδοση, εξαιτίας της παράλληλης πορείας Εκκλησίας και Κράτους, που την βαπτίσαμε εκκλησιαστική. Εξαιτίας του <<Βυζαντινού>> Καισαροπαπισμού των αυτοκρατόρων και βασιλέων του <<Βυζαντίου>>  είναι δύσκολο να ξεχωρίζουν τα όρια των ρόλων. Κατα περιόδους το Κράτος υποτάσσεται στην Εκκλησία, συμβαίνει όμως και το αντίθετο οδυνηρό. Αυτή η υποταγή εισάγει στην Εκκλησία κοσμικές συνήθειες που αλλοιώνουν την γνήσια Παράδοσή της.
Έγραψα: <<Ο Κύριος είπε να είμαστε ακέραιοι και με φρόνηση, ακόμη, το ναί μας και το όχι μας, να είναι ναι και όχι, πραγματικά.>>. Αυτή είναι η γνήσια Παράδοση της Εκκλησίας και αυτός ο τρόπος ζωής των πρώτων Χριστιανών και αυτός αποτυπώθηκε απο τους Ευαγγελιστές στα θεόπνευστα έργα τους. Οι Ευαγγeλιστές έγραψαν αυτό που ζούσε η αρχαία Εκκλησία, και να χάνονταν όλα τα Ευαγγέλια ο γνήσιος τρόπος ζωής της Εκκλησίας θα ξαναγραφόταν απο τα γνήσια μέλη της, θά είχαμε και πάλι νέους Ευαγγελιστές. Όμως αυτό φαίνεται ότι δεν είναι απαραίτητο.

Όλα πηγάζουν επειδή κηρύτουμε χωρίς να ζούμε το Ευαγγέλιο. Δεν θέλουμε να παραδεχθούμε την ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗ. Άλλο ένα καλο γραμμένο κήρυγμα και άλλο να ΖΩ το κήρυγμα. Και το πρώτο είναι απαραίτητο όμως το δεύτερο οικοδομεί. Έχει άλλη δύναμη το παράδειγμα, αυτό πείθει τον ακροατή και τον έλκει. Σήμερα έμαθα για κάποιες δικές μας που γίνανε Μουσουλμάνες μετά απο πολλές αναζητήσεις. Με τόσα κηρύγματα και με τόσο πλούσιο υλικό γιατί όλο και λιγότεροι πλησιάζουν τους Ορθόδοξους; Όταν δεν ζούμε τον αποκεκαλυμμένο τρόπο ζωής τότε: <<(γιατί περί καινοφανούς δημιουργίας πρόκειτε)>>, θά έχουμε πολλά καινά (που είναι κενά) δαιμόνια.
Δές τι αντιπαραθέσεις δημιουργεί η ασθένεια του <<είναι>> μας. Νομίζω τα ίδια λέμε και δεν καταλαβαινόμαστε, νέα Βαβέλ γιατί αγωνιζόμαστε ποιός θα τα πεί καλύτερα και με περισσότερα λόγια. Να με συγχωρείς και να εύχεσαι για μένα.
ioannis40

Καλά έχασα επισόδεια. Τρομερά πράγματα αλλά χωρίς συνοχή. Βάλτε μία σειρα στη θεματολογία. Ποιές γνώμες και για ποιό θέμα θα παραβάλλουμε; Λίγη θεματική τακτική είναι απαραίτητη. Όσο για τα: <<δυφγργθφγφδγφθη>> δεν είναι απαραίτητα και δεν νομίζω ότι ταιριάζουν στο επίπεδό μας και σ΄ετούτη τη σελίδα αγαπητέ Αρτέμη.
Για τον υπομνηματισμό του Mistral δεν έχω αντίθετη γνώμη ούτε θέλω να μιλάω στα ξερά και απο εγωϊσμό. Να ρωτήσω όμως κάτι, είναι τόσο εύκολο να μην μας απασχολούν οι εκτρώσεις ακι να απορρίπτεται απο την συζήτηση. Ως να μην θέλουμε να προβάλλουμε τις θέσεις της πίστεώς μας μόνον και μόνον λέγοντας ξερά ότι απαγορεύεται η έκτρωση. Βασικά θέλω και τις γνώμες, ΑΥΤΟ κυρίως, των κοριτσιών του φόρουμ αλλά και να φανούν όλες οι πτυχές, ή όσες είναι δυνατόν, των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων, που προκύπτουν απο τις εκτρώσεις. Αλλά και όλα τα θέματα βιοηθικής παρουσιάζουν τέτοια ψυχοσωματοκοινωνικά προβλήματα. Γιά να σκεθφούμε παιδί ΠΕΝΤΕ γονέων που δημιουργεί η τεχνητή γονιμοποίηση. Το επίπεδο το θεολογικό του ΡΩΜΗΟΥ και του STABOZ, αλλά και του MISTRAL έχω την εντύπωση ότι μπορούν να βάλλουν τις βάσεις για μία τέτοια επιοικοδομητική συζήτηση


<<Τόσα και τόσα ζυεγάρια δεν μπορούν να τεκνοποι΄πησουν και καταφεύγουν ΕΝΑΓΩΝΙΩΣ σ\'αυτή την πρακτική.>> .
Ζευγάρια που κατέφυγαν στην δύναμη του Θεού για τεκνοποίηση: Αβραάμ και Σάρα, Ιωσήφ και Ραχήλ, Ζαχαρίας και Ελισάβετ και το κορυφαίο Ιωακείμ και Άννα που έτεξαν την Αειπάρθενο. Ας σκεφθούμε τι επιγόνους χαρίζει η προσευχή και τί ποιότητα ζωής προϋποθέτει. Η ιατρική επιστήμη είναι του Θεού όμως και η επιστήμη της προσευχής Σ΄Αυτόν ανήκει.

 Ευχαριστώ, ioanniws40.

<< και απ την άλλη η Εκκλησία να ορκίζει τους άρχοντες του κόσμου,>>.

Δεν ορκίζεται η Εκκλησία αλλά τα μέλη της. Η Εκκλησία είναι το σώμα του Χριστού και Αυτός είναι η κεφαλή, ουσία έχει αυτό που κάνει η Κεφαλή και όχι τα μέλη. Άλλωστε τα μέλη έχουν δημιουργήσει και αιρέσεις. Τα μέλη αποσχίζονται απο την κεφαλή και πεθαίνουν. Ο Κύριος είπε να είμαστε ακέραιοι και με φρόνηση, ακόμη, το ναί μας και το όχι μας, να είναι ναι και όχι, πραγματικά. Η Εκκλησία δεν υποτάσσεται στους άρχοντες αλλά κάποια απο τα ασθενή Της μέλη, τα υγειή δώσανε μαρτυρία. Προσφέρανε την πρόσκαιρη ζωή τους θυσία σ΄Αυτόν που την άξιζε και δεν προσκύνησαν τίποτε, ορατό και αόρατο κτίσμα.
   Η Εκκλησία. οι θεραπευμένοι Χριστιανοί, πάντοτε ξεχώριζαν το πρόσωπο και τον ρόλο που έπαιζε. Τιμούσαν τον αυτοκράτορα ως έχοντα εξουσία που πήγαζε απο τον Θεό και τον υπάκουαν όμως δεν τον προσεκύνησαν ποτέ, για τον λόγο αυτό και γίνονταν οι διωγμοί. Όταν όμως είχαν να διαλέξουν μεταξύ Θεού και Καίσαρα διάλεγαν τον Θεό. Ο Κύριος, έχει δώσει σαφέστατες εντολές, υπάρχουν στο Ευαγγέλιό Του. Οι δουλοπρεπείς συμπεριφορές φανερώνουν ότι ακόμη δεν έχουμε απελευθερωθεί απο τα πάθη και την ύλη. Έχουμε αστοχήσει ως πρός τον στόχομας ή στοχεύουμε αλλού, μας κατευθύνει η ΑΣΘΕΝΕΙΑ που έχει προσβάλλει την φύση μας. Υπάρχει ιδιοτέλεια και οι σκοποί είναι πονηροί.
    Ίσως άλλο να είναι η πράξη της Εκκλησίας, αυτό που λέμε Εκκλησιολογία, και άλλο να επιλέγουμε να πράττουμε. Νομίζω ότι το φαινόμενο της ΕΚΚΟΣΜΙΚΕΥΣΗΣ έχει αντικαταστήσει την Ι.Π. της Εκκλησίας μας.
    Η Εκκλησία παρουσιάζεται όχι ως ΙΑΤΡΕΙΟ ψυχών και σωμάτων και Αυτός που φανέρωσε την ύπαρξή της δεν λογίζεται ως Ο ΙΑΤΡΟΣ.

   Η Εκκλησία σήμερα υπολογίζεται ως μία ΥΠΗΡΕΣΙΑ όως η Νομαρχία ή η Εφορία και όχι ως κοινωνία προσώπων. Το εκκλησιαστικό γεγονός έχει για αρκετούς χάσει την σημασία του. Οι πιστοί απο ήρωες και αγωνιστές έρπουν. οι πιστοί, όχι όλοι βέβαια, δεν είμαστε το άλας της γής.
    Τότε αφού το άλας έχασε τον σκοπό του απώλεσαν και κάποια μέλη της Εκκλησίας την πρακτική τους

   Όμως άλλο Εκκλησία και άλλο τα μέλη της. Άλλο το σώμα και άλλο το χέρι. Το ένα χέρι μπορεί να θέλει να βγάλει το μάτι, το άλλο χέρι όμως το συγκρατεί. Στην ζωή της Εκκλησίας πάντοτε διακρίνονταν οι ρόλοι απο τα πρόσωπα. Τα κτίσμα τα είναι τρεπτά


Ευχαριστώ.  ioannis40