Ὃσοι Ζωντανοί
Δέκα,
ἐννιά,
ὀκτώ,
ἑπτά,
ἓξι,
πέντε,
τέσσερα,
τρία,
δυό,
ἓνα
καί... ξεκινᾶ ἡ λαίλαπα.
Κύττα μέ! Ἐπέστρεψα.
Κατεβατά ἀκατέβατα σοῦ ἒγραψα.
Μοῦ ἒλειψες. Ξέρω σοῦ ἒλλειψα.
Προσωπικά θά τηρούσα σιγήν ιχθύος,
Καθώς δεν με ἐλκύει ὁ δημόσιος βίος.
Δέν τούς κάνω, ὃμως,
τήν χάρη νά σιωπήσω τελείως.
Ξεσηκώνουμε κόσμο δέκα χρόνια, αἰσίως.
Ἐγώ ἁπλά ἐκπροσωπώ αὐτούς πού πονᾶνε,
μά προχωρᾶνε.
Ῥυθμό δέν ξεπουλᾶνε.
Κι αὐτό θά πρέπει νά ΄ναι σκληρό.
Μά, τό κρατᾶμε αἰχμηρό,
ὃπως τ΄αγαπᾶμε καιρό,
ὁπως τό θυμᾶμαι κι ἐγώ.
Το κουβαλᾶμε ὡς ἐδὠ
γιά τίς χιλιάδες παιδιῶν πού τό τραγουδᾶνε.
Αὐτῶν πού περπατᾶν τήν ὁδό πού περπατᾶμε.
Γι΄αὐτό αὐτό θά πρέπει νά ΄ναι ἐπικό ὃπως τό ζητᾶνε.
Λοιπόν, ποιοί πολεμᾶνε;
Νά δῶ! Για πᾶμε, ὃσοι ζωντανοί!
Ἐπιμελώδημα:
Ποιός ἒχει παλμό;
Ποιός ἒχει λόγο;
Ποιός δέν δέχεται νά πάει μέ τόν ὂχλο;
Ποιός ἒχει ψυχή νά βγάλει φωνή;
Γιά νά ἀκούσω!
Γιά να δῶ!
Πᾶμε, όσοι ζωντανοί!
Καί... Ποιός ἒχει σφυγμό;
Ποιός ἒχει πνεῦμα;
Ποιός δέν δέχεται νά πάει μέ τό ρεῦμα;
Ποιός μπορεῖ νά ξαναβγάλει φωνή;
Γιά νά ἀκούσω!
Γιά νά δῶ!
Πᾶμε ὃσοι ζωντανοί!
Ἐκπροσωπῶ τό λευκό καί τό γαλάζιο,
τό ὓφος μοῦ δεν τό ἀλλάζω,
σοῦ βάζω σπαζοκεφαλιά μέ κάθε ρίμα.
Ἂλφα-'Ρῶ-Ταῦ-Ἒψιλον-Μῦ-Ἦτα-Σίγμα,
Μέσα ἀπ΄το σκληρό πυρήνα.
Ἠχεῖ σειρήνα,
μόλις κάνω βῆμα μές τήν ἂιθουσα.
MCs πετρώνουν λές κι ἀντικρίσανε τή Μέδουσα!
Βιώνουν ἂμεσα μία τραγωδία,
ὃπως ἡ Τέκμησσα κί ὁ Αἲας,
κατόπιν κάθε νέας κινήσεως μοῦ.
Στοῦ κόσμου τήν γκρίζα ζώνη
ῥίχνω χρῶμα ἀκόμη,
ὃπως ἂλλοτε ὁ χρωστήρ τοῦ Δημητρίου Πικιώνη!
Βγαίνω ἀπ΄τήν ῥαστώνη,
ξαναμπαίνω στό παιχνίδι,
στιχίζω μέ τό σθένος τοῦ βυζαντινοῦ Πισσίδη.
Γεννήθηκα μ'αὐτό,
γι΄ αὐτό μήν ἀπορεῖς!
Μέ συγχωρεῖς νά μ΄ἀκουμπήσεις δέν μπορεῖς,
ὃσο κί ἀν θές!
Δίχως ὐπερβολές
ἒχω πιό πολλές μορφές
κί ἀπ΄αὐτές πού ΄χε ὁ ἂλιος γέρων ὁ Πρωτεῦς,
Δές!
Σάν τόν Κοσμᾶ Φλαμιάτο,
Φέρνω τά πάνω κάτω καί τά κάτω πάνω,
τόν ῥυθμό μοῦ δέν τόν χάνω,
Δέκα χρόνια προσφορᾶς στό υπερφυσικό τραγούδι,
Πᾶμε ὂσοι ζωτανοί σάν τόν Ἲωνα Δραγούμη!
Νά δῶ!
Ἐπιμελώδημα:
Ποιός ἒχει παλμό;
Ποιός ἒχει λόγο;
Ποιός δέν δέχεται νά πάει μέ τόν ὂχλο;
Ποιός ἒχει ψυχή νά βγάλει φωνή;
Γιά νά ἀκούσω!
Γιά να δῶ!
Πᾶμε, όσοι ζωντανοί!
Καί... Ποιός ἒχει σφυγμό;
Ποιός ἒχει πνεῦμα;
Ποιός δέν δέχεται νά πάει μέ τό ρεῦμα;
Ποιός μπορεῖ νά ξαναβγάλει φωνή;
Γιά νά ἀκούσω!
Γιά νά δῶ!
Πᾶμε ὃσοι ζωντανοί!
Στίχοι-Ἐρμηνεία:Άρτέμης / Εὐθύμης
Σύνθεση:Λάμπρος Κριτσιμᾶς (τύμπανα), Λεωνίδας Πετρόπουλος (μπάσο),
Δημήτρης Κουτσούκης (κιθάρα), Dj MCD (scratch), Γιῶργος Ἀβράμης (παραγωγἠ)
Ευχαριστούμε Μαρκήσιε!!!
ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ , ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ-ΔΙΑΛΟΓΟ, ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΑΡΧΗ Κ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ :)
\"Δέν τούς κάνω, ὃμως,τήν χάρη νά σιωπήσω τελείως.\" Πότε πρεπει να σιωπουμε κ γιατί? Πρέπει να το σκεφτομαστε όταν μας αδικούνε, αδικούνε άλλους, όταν ξέρουμε ότι μας \"δουλεύουν\", όταν όσο κ να μιλαμε δεν βγαίνει τίποτα, όταν όταν όταν....
\"αuτούς πού πονανε,μά προχωρανε\" Πόσο εφικτό είναι αυτό? Άπό τί εξαρταται? Κάποιος που δεν προχωράει σημαίνει ότι δεν έχει πίστη?
(θα μπορούσα να σας πω ερωτήσεις πάνω σε όλους σχεδον τους στίχους, αλλά δεν θέλω να σας νευριάσω :rant: )
Βασικά όταν οι Α/Ε ομιλούν περί σιωπής το λένε και για άλλους λόγους ...
Και επίσης κολλάει άμεσα με το \"πονάνε μα προχωράνε\"...
Αυτό δε σημαίνει όμως ότι δε μπορεί να γίνουν ορισμένες προεκτάσεις...
Ειδικά για το δεύτερο, το νόημα είναι ότι στη ζωή παρά τις δυσκολίες,αποδοκιμασίες,συκοφαντίες που θα συναντήσεις δεν πρέπει να λυγίζεις αλλά να συνεχίζεις απρόσκοπτα...
QuoteΕΠΕΙΔΗ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ , ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ-ΔΙΑΛΟΓΟ, ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΑΡΧΗ Κ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΕ
Βίκυ αντί να προτείνεις μια συζήτηση πιστεύω ότι θα ήταν καλό να λες και συ την άποψή σου που πιστεύω θα ήταν ενδιαφέρουσα.