"Αγαπώ το παιδί μου" λέει μια μάνα και το παίρνει συνέχεια τηλέφωνο. Λέει ότι το κάνει από αγάπη. "Να δω τι κάνει, πού είναι". Η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Το κάνει διότι δεν αντέχει να της φύγει το παιδί μέσα απ' τα χέρια και ν' ανοιχτεί στη δική του ζωή. "Και με ποιους είσαι; Και γιατί αργείς; Και ποιος μιλάει δίπλα σου, ποια είναι αυτή;" Πρόκειται για καχυποψία κι αρρωστημένη σχέση. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αγάπη θα πει δόσιμο, θα πει "θέλω ν' ανοίξεις τα φτερά σου. θέλω το καλό σου".
Αν έχεις την αληθινή αγάπη, θες μόνο το καλό αυτού που αγαπάς. Κι αυτό, ξέρεις τι κάνει τον άνθρωπό σου; Να σ' αγαπά ακόμα πιο πολύ. Να μη ξεκολλά από πάνω σου. Γιατί δεν ξεκολλά; Γιατί εσύ τον αφήνεις να ξεκολλήσει. Όταν αφήνεις κάποιον να ξεκολλήσει από πάνω σου, δεν ξεκολλά. Όταν τον τραβάς με το ζόρι, γίνεσαι απωθητικός και απωθητική. Και πετυχαίνει το αντίθετο. Η αγάπη πάει μαζί με την ελευθερία. "Σ' αγαπώ, και σ' αφήνω ελεύθερη, και σ' αφήνω ελεύθερο να κάνεις ό,τι θέλεις". Και λες εσύ τότε: "με τόση αγάπη που μου δείχνεις, με κάνεις και σε θέλω πιο πολύ. Διότι με σέβεσαι".
(Π.Ανδρέας Κονάνος)
Ἐξαιρετικό!!!
Τὸ τύπωσα καὶ θὰ διανεμηθεῖ!
Εντάξει και πες ότι το γραψα εγώ μωρέ το ίδιο είναι! :P :P :P
Ναι, θα προσπαθήσω να βρω κι άλλα εξίσου ωφέλιμα αποσπάσματα..
Παρα πολυ ωραιο κ νομιζω ταιριαζει σε ολες τις σχεσεις !!!! Θα το εφαρμοσω κ ξερεις ποσο δυσκολευομαι !!!! Φοβεροσ ο πατηρ Ανδρεας !!!